Kerk van Padri Francescani

De huidige kerk van de Paters Franciscanen werd gebouwd tussen april 1906 (begin van de werken) en oktober 1908 (wijding) naar een ontwerp van de architect Giorgio Ciani uit Trento. De gevel neemt die van de kerk van San Babila in Milaan over, zoals gewenst door de familie Chimelli, die opdracht gaf tot het werk, mede dankzij de hulp van talrijke burgers van Pergine en de omliggende gehuchten. De kerk verving de kerk die was gebouwd op grond die ter beschikking was gesteld door de adellijke familie in Prato ten tijde van de oprichting van het klooster (1606) en ingewijd in 1612. De periodieke overstromingen van de Fersina-stroom hadden rond de oude kerk ongeveer 1,50 m van puin en zand, zo erg zelfs dat je aan het begin van de 20e eeuw 7 treden naar beneden moest om binnen te komen, in tegenstelling tot in de 17e eeuw toen je in plaats daarvan 2 treden moest beklimmen.

Als je naar de façade kijkt, krijg je de indruk dat de kerk gebouwd is met drie altaren, maar dat is niet het geval. De linkerdeur leidt naar het klooster van het klooster; die aan de rechterkant leidt naar een vierhoekige kamer, onderdeel van een zijbeuk. Boven de drie deuren bevinden zich de mozaïeken (1910) van Antonio Castaman uit Venetië met Sint Franciscus die de "zegen" overhandigt aan broeder Leo (hoofdingang), het duifsymbool van de Heilige Geest (rechterdeur) en het wapen van de Franciscaan Bestellen (linkerdeur).

Binnen: Wijwateraltaarstuk uit 1612; Via Crucis door Antonio Longo uit 1819; Altaarstuk van het hoofdaltaar (door Polacco), Altaarstuk van Santa Chiara en Altaarstuk van San Francesco, allemaal uit de 17e eeuw.

Het klooster met een plaquette ter nagedachtenis aan de familie in Prato is opmerkelijk.

In de buurt:
Fontana Saliente ontworpen door de architect Eduino Maoro di Pergine (1924).
Monument voor de gevallenen van alle oorlogen, door de beeldhouwer Eraldo Fozzer uit Trento (1958).
Hoofdstad van het heilige kruisbeeld (1655) met fresco's van de schilder Argo Castagna uit Pergine (1944).